Kime ki Dost Gerek ise

Kime ki Dost Gerek ise Şiiri

Kime ki dost gerek ise ben diyem ne kılasını,
Terk eyleye kend’özünü hiç anmaya n’olasını.

Resmidürür âşıkların dost yoluna kurban olmak,
Minnet tutar cümle âşık canını aşk alasını.

Her kim âşık olmadıysa, kurtulmadı mekr elinden,
Kamusundan aşk ayırır dünya ahret belasını.

Lâyık değildir değme can dost yoluna harc olmaya,
Ümit tutar cümle âşık dosta kurban olasını.

Dosttan yana giden kişi, kend’özünden geçmek gerek,
Dost yağmalar can şarını alıp gönül kalesini.

Dost yoluna gönülene geri dönmek olmayasır,
Bilme misin bu kamusu senden geri kalasını.

Sûret gözü ne göriserdür dost meclisi kandadur,
Can kulağıdır işiten bu âşıklar nâlesini.

Bu dünyada dosttan artık Yunus nesneyi sevmedi,
Bilmez misin gayretsize dost-u düşman gülesini.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

mekr: hile, aldatma. hile, oyun, düzen. hile ile aldatma, maksadından vazgeçirme. bir kimseye, hiç beklemediği, ummadığı yerden hîle yapmak, tuzak kurmak sûretiyle zarar vermeye çalışmak.
kamu: hep, bütün, halk hizmeti gören devlet organlarının tümü.
harc olmak: harcamak.
şar: kent, belde, şehir.
suret: biçim, görünüş. yazı ya da resim kopyası.
nâle: inilti.

Kime ki Dost Gerek ise Şiiri
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı