Kimse Doymaz Bu Nazara

Kimse Doymaz Bu Nazara şiiri

Kimse doymaz bu nazâra,
Aşk ile kim pençe vura?
Bu nazara karşı duran,
Hanumânın garka vere

Çün elini aşka vura,
Aşk okuna kimdir dura?
Gökyüzünden melâiki,
Aşk onu indire yere.

Gör Hârut Mârut ne idi?
Hazrette ferişte idi.
Nasîbin aşka aldırıp,
Makamın Zühre’ye vara.

Abdestimiz, namazımız,
Doğruluktur taâtımız.
Aşk ile bağladık kamet,
Safımızı kim ayıra?

Mescid medrese olduğu,
Pak cemaat kılındığı.
Halayık saf saf durduğu,
Aşk şükrânesidir zere.

İçimde yanar aşk odu
Gönlümde onun hasedi.
Aşk odunun tütününden
Yunus’un benzi sarara.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

nazar: bakmak. mürşidin müridine bakması yoluyla ilahî feyzin müridin kalbine akması.
gark: (suya) batma, batırma, (suda) boğulma, (toprağa) gömme, gömülme. suya batırmak, suda boğmak.
hanuman: osm. ev, bark, ocak.
ferişte: melek.
nasip: Allah’ın bir kimse için önceden belirlediği mutluluk payı anlamında bir terim. Allah’ın bir kimseye tâyin ve kısmet ettiği şey, tâlih, baht, bir kimsenin payına düşen şey, hisse.
taat: ibadet etmek. meşrû emir ve isteklere uyma. baş eğmek, emredileni yerine getirmek, söz dinlemek.
kamet: farz olan namazlardan önce namazın başlamak üzere olduğunu ifade eden, ezan benzeri sözler.
pak: arı duru, arınmış, temiz.
halayık: kadın köle, cariye.
şükrane: teşekkür borcu olarak, teşekkür alameti.
zere: boşuna, boşyere, hele.
od: ateş, edebiyatta/tasavvufta aşk ateşi olarak da kullanılır.
haset: kıskanma, kıskançlık, çekememezlik. başkasının sahip olduğu maddî veya mânevî imkânların kendisine intikal etmesi veya kıskanılan kişinin bu imkânlardan mahrum kalması yönündeki istek ve niyeti ifade eder.

Ayrıca bakınız “Yunus Emre Sözleri” başlıklı sayfamıza…

Kimse Doymaz Bu Nazara Şiiri
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı