Şiir

Eve Dervişler Geldi

Eve Dervişler Geldi

Eve Dervişler Geldi Şiiri

İşitin ey yârenler,
Eve dervişler geldi.
Can şükrane verelim,
Eve dervişler geldi.

Her kim gördü yüzünü,
Unutur kend’özünü.
İlm-i batından öter,
Eve dervişler geldi.

Dervişler uçan kuşlar,
Deniz kenarın kışlar.
Zihî devletli başlar,
Eve dervişler geldi.

Dervişler gözü sulu,
Görenler olur deli.
Bâtını arştan ulu,
Eve dervişler geldi.

Seydi Balım elinden,
Şeker damlar dilinden.
Dost bahcesi yolundan,
Eve dervişler geldi.

Yunus kulun umutsuz,
Kimsesi yok yalınız.
Feda olsun canımız,
Eve dervişler geldi.

Yunus Emre (k.s)


Lügat:

şükrane: teşekkür borcu olarak, teşekkür alameti.
bâtın: iç yüz, dâhil, derûn, zamir. sır. “görünmeyen, gizli olan” anlamında Esmâ-ul Hüsnâ’dandır (Allah’ın en güzel isimlerindir).
zihî: ne güzel. ne iyi. aferin.
arş: yükseklik, yüksek yer ve yüksek şey. tavan, ev, çadır; ayağın parmaklara doğru uzanan tümsek kısmı. hükümranlık, şan, şeref ve taht. kralın tahtı, hükümranlık, Allah’ın tahtı.


Eve Dervişler Geldi Şiiri
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı

Yorum Yaz