Ey Yarenlar Ey Kardaşlar – III

Ey Yarenlar Ey Kardaşlar – III Şiiri

Ey yarenler, ey kardaşlar,
Ecel ere ölem bir gün.
İşlerime pişman olup,
Kend’özüme gelem bir gün.

Yanlarıma kona elim,
Söz söylemez ola dilim.
Karşıma gele amelim,
N’ettim ise görem bir gün.

Oğlan gider danişmende,
Saladır dosta düşmana.
Şu dört tekbir namaz ile,
Vaktim tamam kılam bir gün.

Beş karış bezden kefenim,
Yılan, çiyan yiye tenim.
Yıl geçe obrula sinim,
Unutulup kalam bir gün.

Başıma dikeler hece,
Ne erte bilem, ne gece.
Âlemler ümidi Hoca,
Sana ferman olam bir gün.

Yunus Emre sen bu sözü,
Dahi tamam etmemişsin.
Tek yürüyeyim, n’eyleyim?
Üstadıma gelem bir gün.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

kanda: nerede, nereye. kanda (kan): (Osmanlıca) bir şeyin menbaı, özde.
derya: deniz. bir şeyin bol olduğu yer.
umman: engin deniz, okyanus.
kandasam:: nerdeysem.
urgan: keten, kenevir, pamuk, jüt gibi türlü dokuma maddelerinin herhangi birinden yapılan ince halat.
bünyad: temel, esas, yapı, bina.

Ey Yarenlar Ey Kardaşlar – III Şiirleri
Yunus Emre Divânı
Yunus Emre Şiirleri