Uş Yine Aşkın Beni

Uş Yine Aşkın Beni Şiiri

Uş yine aşkın beni mest-ü harab eyledi,
Yaktı gönül evimi, bağrı kebab eyledi.

Dal gibi büktü belim, inilerim dün-ü gün,
Çekti kemende beni, çeng-ü rebâb eyledi.

Ayıplaman yarenler benim zâr eylediğim,
N’eyleyeyim, n’ideyim, hükmü Çalap eyledi.

Göz ile görür iken derdim bilinmez idi,
Bu ayrılık od’ları beni turab eyledi.

Ger diler isen fakı, tekke edin gel Hakk’ı,
Yine Yunus gibiye Mevlâ hitab eyledi.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

uş: şimdi, işte, gibi.
mest-ü harab: çok sarhoş olmuş kimse. Körkütük sarhoş.
inlemek: acı, üzüntü belirten kesik, dokunaklı sesler çıkarmak. gür ve güçlü seslerle yankılanmak, güçlü, gür ve uğultulu sesler çıkarmak.
kemend: eskiden idam için boyna geçirilen yağlı kayış. uzakta bulunan herhangi bir nesneyi yakalayıp çekmek için üzerine atılan ucu ilmekli uzunca ip.
ceng: savaş, vuruşma.
rebâb: bir çeşit kemançe.
çeng: Türk mûsikisinde müzik aletlerinin tamamını ifade eden bir terim, daha çok halk müziğinde kullanılan telli bir çalgının adı.
zâr: inleyen, sesle ağlayan. zayıf, dermansız. kelimenin sonuna gelerek birleşik kelimeler olur. ağlama, inleme. perişan, ağlayan, inleyen. inilti.
Çalab: Yaratan, Hak, Rab.
od: ateş, edebiyatta/tasavvufta aşk ateşi olarak da kullanılır.
turab: toprak.
ger: eğer.
fakı: eskiden anadolu’da köy imamına ve öğretmen gibi okumuş insanlara verilen ad, unvan.

Uş Yine Aşkın Beni Şiiri
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı