Ey Yarenlar Ey Kardaşlar – IV

Ey Yarenlar Ey Kardaşlar – IV Şiiri

Ey yârenler ey kardaşlar, görün beni n’ittim ahî,
Ere erdim, eri buldum, er eteğin tuttum ahî.

Canım bir gözsüz can idi, içi dolu sen ben idi,
Tuttum miskinlik eteğin, ben menzile yettim ahî.

Korkar oldum bir Tanrı’dan, bâzâr oldum yatlı hudan,
İşbu işim sağıncıla, ben yoluma gittim ahî.

Giderdim gönülden kîni, kin tutanın yoktur dîni,
Ey yârenler, ben bu sözü uludan işittim ahî.

Anladım kendi hâlimi, gözledim doğru yolumu,
Tuttum ulular eteğin, Hazret’e ben yettim ahî.

Âşık isen miskin Yunus, Hazret’e tutgıl yüzünü,
Anlayana gevherdürür, söz sarrafa sattım ahî.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

kanda: nerede, nereye. kanda (kan): (Osmanlıca) bir şeyin menbaı, özde.
derya: deniz. bir şeyin bol olduğu yer.
umman: engin deniz, okyanus.
kandasam:: nerdeysem.
urgan: keten, kenevir, pamuk, jüt gibi türlü dokuma maddelerinin herhangi birinden yapılan ince halat.
bünyad: temel, esas, yapı, bina.

Ey Yarenlar Ey Kardaşlar – IV
Yunus Emre Divânı
Yunus Emre Şiirleri