Zikrullah Eyleyip Tevhit Etmeğe Şiiri

Zikrullah Eyleyip Tevhit Etmeğe Şiiri

Zikrullah eyleyip tevhid etmeğe,
Geçer bu eyyamlar, ellere girmez
Hakkın doğru yollarına gitmeğe
Geçer bu eyyamlar, ellere girmez

Sen asan et doğru yolca gitmeğe,
Varıp anda, kara yere yatmağa.
Geceler subha dek, tevhit etmeğe,
Geçer bu eyyamlar, ellere girmez.

Aldatmasın seni dünya sefası,
Giyesin kefen, koyasın libası.
Vücudun şehrinde, ruhun hüması,
Geçer bu eyyamlar, ellere girmez.

Türlü donlar ile, kendin bezersin,
Kitaplar okuyup, sözler yazarsın.
Bildim dersin, niçin gafil gezersin?
Geçer bu eyyamlar, ellere girmez.

Yunus der ki: Gelin şimdi kardaşlar,
Dökelim gözümüzden kanlı yaşlar.
Nasihatim budur size dervişler,
Geçer bu eyyamlar, ellere girmez.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

zikrullah: Allah’ın anılması. Allah’ın zikredilmesi.
tevhid: sözlükte “tek ve bir olmak” anlamındaki vahd (vahdet, vühûd) kökünden türeyen tevhîd “Allah Teâlâ’nın bir ve tek olduğunu kabul etmek” demektir.
eyyâm: devirler. günler. güç, iktidar, nüfuz.
asan: kolay.
anda: onda.
subha: nur ve azamet. sabahla öğle arası, kuşluk vakti. sabah uykusu.
sefâ: eğlenme.
libas: giysi.
hümâ: sevgilinin iltifatı âşığın başına devlet kuşu konması demektir. saadet. mutluluk. devlet kuşu.
don: elbise, kıyafet.
gafil: gaflette olan. Allah Teâlâyı, emir ve yasaklarını unutan kimse.