Ömür Bahçesinin Gülü Solmadan

Ömür Bahçesinin Gülü Solmadan Şiiri

Ömür bahçesinin gülü solmadan,
Uyan gel gözlerim, gafletten uyan.
Ecel bir gün bize haydi demeden,
Uyan gel gözlerim, gafletten uyan.

Niçin gaflet ile mağrur olursun?
Kervan göçer gider, yolda kalırsın.
Be vallahi sonra pişman olursun,
Uyan gel gözlerim, gafletten uyan.

Kaba döşekte yatma döne döne,
Mağrur olup uyuma kana kana.
İletirler seni karanlık sine,
Uyan gel gözlerim, gafletten uyan.

Derviş Yunus söyler: Sözün tutulmaz,
Senin kumaş bu illerde satılmaz.
Böyle yatmak ile Hakk’a varılmaz,
Uyan gel gözlerim, gafletten uyan.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

gaflet: gafillik, boş bulunma, dalgınlık, dikkatsizlik, ihtiyatsızlık. ihmal, endîşesizlik.
mağrur: kendisini önemseyen, büyüklenen, böbürlenen, kurumlu (kimse). büyüklenme belirtisi olan, gurur belirten.
sin: ölü gömülen yer, gömüt, mezar, kabir, metfen, makber.

Ömür Bahçesinin Gülü Solmadan Şiiri
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı