Yalan Söyler Görmeyen

Yalan Söyler Görmeyen Şiiri

Yalan söyler görmeyen,
Haberi gören bilir.
Gerçek erin halini,
Yolda can veren bilir.

Tatma gönülde kini,
Hoş tut gönül miskini.
Dünya ahret ekini,
Ekip götüren bilir.

Ademin toprağını,
Dört ferişte götürdü.
Suyunu neden kattı?
Yapıp yuğuran bilir.

İsrafil ve Azrail,
Mikail ve Cebrail.
Kıyamet ne gün kopar?
Yarın sur vuran bilir.

Dokuz kırkı yaşayan,
Eylenmedi dünyada.
Saati bir dem imiş,
Sohbeti süren bilir.

Ölmez dirlik bulduran,
Evliya sohbetidir.
Yunus dahi bilmezse,
Okunan Kur’an bilir.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

miskin: çok uyuşuk olan; hiç veya yeteri kadar malı olmayan kimse, zelil, zayıf. Tasavvuf. Kulun, gerçek zenginin Cenâb-ı Hak olduğunu ve kendisinin O’na karşı mutlak bir ihtiyaç içinde bulunduğunu bilmesi durumu.
ferişte: melek.

Yalan Söyler Görmeyen Şiiri
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı