Kâbe ve Put İman Benim

Kâbe ve Put İman Benim Şiiri

Kâbe ve Put, iman benim,
Çark vurup da dönen benim.
Bulut olup göğe ağan,
Rahmet olup yağan benim.

Yaz yaratıp yer donatan,
Gönlümüz evi hanedan.
Hoşnutum ata anadan,
Kulluk kadrin bilen benim.

Yıldırım olup şakıyan,
Kakıyıp nefsin dokuyan,
Yer kadasında berkiyen,
Şu ağulu yılan benim.

Hamzayı kaf’tan aşıran,
Elin ayağın şişiren.
Gözsüzlerin gözündeki,
Boz pusarık duman benim.

Et ve deri, sünük çatan,
Hükmeyleyip diri tutan,
Kudret beşiğinde yatan,
Hikmet sütün emen benim.

Âşık olan gelsin beri,
Göstereyim doğru yolu.
Makamımdır gönül şarı,
Ayrılmayıp duran benim.

Yeri, göğü benim kuran,
Ayrılmadan kayim duran,
Irmaklara göl çağıran,
Adım Yunus, umman benim.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

şakımak: güzel şarkı söylemek veya şiir okumak. çok konuşmak, çenesi düşmek.
kakımak: sert sözler söylemek, paylamak, kızmak, öfkelenmek.
kada: kaza, bela, felaket. yıkım, kötülük.
berkitmek: sağlamlaştırmak, güçlendirmek, pekiştirmek. (bağlanacak şeylerde) bağcığı sıkılamak, sıkıca bağlamak.
ağu: zehir.
pusarık: (hava için) hafif sisli ya da hafif sisle birlikte hafif yağmurlu. (göz için) belli belirsiz gören, sisli gören.
sünük: kemik, sünük-i ten: vücut kemiği.
kudret: güç, erk, erke, iktidar; Yaratan’ın ezeli gücü.
şar: kent, belde, şehir.
kayim: ayakta duran, bir işte sebat eden, direnen, duran.

Kâbe ve Put İman Benim Şiiri
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı