Vardım Gördüm Ölenleri

Vardım Gördüm Ölenleri Şiiri

Vardım gördüm ölenleri,
Başıma bir fena geldi.
Ölüm korkusu gönlümden,
Gitmiş iken yine geldi.

Uyman uyman sizler bize,
Biz neler demişiz size?
Abes yerde geze geze,
Bu ömrüm bir güne geldi.

Kurdular ecel fakını,
Aldayıp aldı hakını.
Azrail vurdu okunu,
Geçti tenden tene geldi.

Şu miskin ademe baka,
Yürürken tutulur faka.
Can teslim eyledi Hakk’a,
Azrail üstüne geldi.

Uyman hey nefse uyanlar,
Hakk’ın buyruğun sıyanlar,
Dünyaya benim diyenler,
Gördüm orda sine geldi.

Yapış bir eteği berke,
Sen seni katara terke.
Hey miskin Yunus bu mülke,
Kim konup, kim göçe geldi?

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

abes: gerçeğe, sağduyuya, akla aykırı. gereksiz, saçma sapan, saçma.
ecel: belirlenmiş zaman, muayyen bir müddetin sonu. ölüm zamanı, yaşamın sonu.
fak: kapan, tuzak.
miskin: çok uyuşuk olan; hiç veya yeteri kadar malı olmayan kimse, zelil, zayıf. Tasavvuf. Kulun, gerçek zenginin Cenâb-ı Hak olduğunu ve kendisinin O’na karşı mutlak bir ihtiyaç içinde bulunduğunu bilmesi durumu.
sıymak: bozmak, orucu bomak. kırmak.
sin: ölü gömülen yer, gömüt, mezar, kabir, metfen, makber.
berk: sert, katı, sağlam.
katar: birbiri arkasına dizilmiş hayvan sürüsü. bir lokomotifin sürüklediği vagonların tamamı. tren.
mülk: ev, dükkân, arsa, arazi gibi taşınmaz mal. vakıf olmayıp doğrudan doğruya birinin malı olan yer ya da yapı.

Vardım Gördüm Ölenleri Şiiri
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı