Sabah Mezarlığa Vardım

Sabah Mezarlığa Vardım Şiiri

Sabah mezarlığa vardım,
Baktım herkes ölmüş yatar,
Her biri çâresiz olup,
Ömrünü yitirmiş yatar.

Kimi yiğit, kimi koca,
Kimi vezir, kimi hoca,
Gündüzleri olmuş gece,
Karanlığa girmiş yatar.

Vardım onların katına,
Baktım ecel heybetine,
Ne yiğitler muradına,
Daha ermemiş yatar.

Nicelerin bağrın deler,
Kurtlar üstünde gezeler,
Gepegencecik tâzeler,
Gül gibice solmuş yatar.

Yarı kalmış tüm işleri,
Dökülmüş inci dişleri,
Dağılmış sırma saçları,
Hep yerlere düşmüş yatar.

Çürüyüp durur tenleri,
Hakka ulaşmış canları,
Görmez misin sen bunları?
Nöbet bize gelmiş yatar.

II.

Sabahın Sinleye (Mezarlığa) Vardım Şiiri

Sabahın sinleye vardım,
Gördüm cümle ölmüş yatar.
Her biri biçare olmuş,
Ömrün yayı varmış yatar.

Vardım bunların katına,
Baktım ecel heybetine.
Nice yiğit muradına,
Erememiş ölmüş yatar

Yemiş kurt, kuş bunu keler,
Nicelerin bağrın deler.
Şu ufacık naresteler,
Gül gibice solmuş yatar.

Tuzağa düşmüş tenleri,
Hakk’a ulaşmış canları.
Görmezmisin sen bunları?
Sıra bize gelmiş yatar.

Esilmiş inci dişleri,
Dökülmüş sarı saçları.
Hepsinin bitmiş işleri,
Emr-ü nemde ermiş yatar.

Gitmiş gözünün karası,
Hiç işi yoktur durası.
Kefen bezinin paresi,
Sönüğe sarılmış yatar.

Yunus gerçek aşık isen,
Mülke suret bezemegil.
Mülke suret bezeyenler,
Kara toprak olmuş yatar.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

heybet: korku ve saygı uyandıran görünüş. (yapı olarak) ululuk, büyüklük, görkem.
ecel: belirlenmiş zaman, muayyen bir müddetin sonu. ölüm zamanı, yaşamın sonu.
sin: ölü gömülen yer, gömüt, mezar, kabir, metfen, makber.
biçare: çaresiz.
nareste: taze delikanlı, genç, yeni yetme çocuk.
esilmek: dökülmek.
pare: parça. tane, adet.
mülk: ev, dükkân, arsa, arazi gibi taşınmaz mal. vakıf olmayıp doğrudan doğruya birinin malı olan yer ya da yapı.
bezenmek: kendisine süsler yapılmak, bezeklerle donatılmak, süslenmek.

Ayrıca bakınız “Yunus Emre Sözleri” başlıklı sayfamıza…

Sabah Mezarlığa Vardım Şiiri
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı