Ol Kadir-i Kün Feyekun

Ol Kadir-i Kün Feyekun Şiiri

Ol Kadir-i kün feyekun,
Lütfedici Rahman benim.
Kesmeden rızkını veren,
Cümlelere sultan benim.

Nutfeden adem yaratan,
Yumurtadan kuş türeten.
Kudret dilini söyleten,
Zikr eyleyen Sûbhan benim.

Kimini zahit eyleyen,
Kimine fasık eyleyen.
Ayıplarını örtücü
O delil-ü burhan benim.

Bir kuluna atlar verip,
Avrat u mal çiftler verip.
Hem yok birinin bir pulu,
Ol Rahim ü Rahman benim.

Benim ebed benim beka,
Ol Kadir-i Hay mutlaka.
Hızır ola yarın saka,
Onu kılan Gufran benim.

Dört türlü nesneden hasıl,
Bilin işte benim delil.
Od ile su, toprak ve yel,
Bünyad kılan Yezdan benim.

Ete deri sünük çatan,
Ten perdelerini tutan.
Kudret işim çoktur benim,
Hem zahiri ayan benim.

Hem batınım hem zahirim,
Hem evvelim, hem ahirim.
Hem ben oyum, hem o benim,
Hem o kerim-ü han benim.

Yoktur arada tercüman,
Ordaki iş bana ayan.
Odur bana veren lisan,
O denize umman benim.

Bu yeri göğü yaratan,
Bu arş-ü kürsi durduran.
Bin bir adı vardır Yunus,
O sahib-i Kur’an benim.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

kün fe yekun: ol der ve olur.
kadir: değer, kıymet, itibar; kuvvetli, güçlü, kudret sahibi; Allah’ın isimlerinden.
nutfe: men suyu, erkeğin üreme sıvısı, bel suyu.
kudret: güç, erk, erke, iktidar; Yaratan’ın ezeli gücü.
Sübhân: eksikliklerden uzak ve mükemmel sıfatlar sahibi olan Allah.
zâhit: borç olan ibadetlerden, aslî vazifelerden başka dünya süs ve makamlarından feragat eden kimse. sofi.
fasık: Sözlükte “bir şeyden çıkan” anlamına gelen fasık kelimesi, tasavvufta, inkar edenlere ve iman ettiği halde Allah’a ve Peygamber’e itaat etmeyen, dini görevlerini terk eden ve günah fiilleri işleyenlere denilmektedir.
burhan: kanıt, delil.
ebed: ebedîlik, zevalsizlik, sonu olmamak. sonsuz, sonu olmayan, sonsuzluk. sonsuz gelecek zaman.
beka: ölümsüzlük, ölmezlik, kalıcılık.
gufran: Allah’ın kullarını azaba uğramaktan koruması anlamına gelen bir kelime. mağfiret, bağış. af.
od: ateş, edebiyatta/tasavvufta aşk ateşi olarak da kullanılır.
bünyad: temel, esas, yapı, bina.
Yezdan: Yüce yaratıcı.
sünük: kemik, sünük-i ten: vücut kemiği.
zahir: açık, berrak, âşikâr olmuş. görünen, meydanda olan, görünürdeki. içten olmayan, yapmacık.
ayân: belli, açık, Osmanlılar’da bir kentin ileri gelenleri; meclis üyesi.
bâtın: iç yüz, dâhil, derûn, zamir. sır. “görünmeyen, gizli olan” anlamında Esmâ-ul Hüsnâ’dandır (Allah’ın en güzel isimlerindir).
evvel: önce. geçmiş, önceki, ilk.
ahir: sonuncu, sonraki, son. en sonunda, en sonra, sonunda, sonra.
lisan: dil.
umman: engin deniz, okyanus.

Ol Kadir-i Kün Feyekun Şiiri
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı