Aşkın Gönlüm Yağmaladı

Aşkın Gönlüm Yağmaladı şiiri

Aşkın gönlüm yağmaladı,
N’olsa gerek şimden geri.
Bir od bıraktın canıma,
Yansa gerek şimden geri.

Evvel od’a düşüp yanar,
Ömür geçer, devran döner,
Gün geçtikçe benzim solar,
Solsa gerek şimden geri.

Ne acayip sergüzeştler,
Bağrım dolu serzenişler,
Durmaz akar kanlı yaşlar,
Aksa gerek şimden geri.

Dayim riyazet çekenler,
Halvetlerde diz çökenler,
Dost yoluna can verenler,
Verse gerek şimden geri.

Sen padişah ben bir kulum,
Ebedi kulluğa geldim.
Seni sevdiğimi âlem,
Bilse gerek şimden geri.

Yandı ciğerim nar ile,
Günüm geçer hep zâr ile.
Her dem yüz vurup yâr ile,
Olsa gerek şimden geri.

Miskin Yunus deli olmuş,
Marifet bahrine dalmış.
O denizde gevher bulmuş,
Bulsa gerek şimden geri.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

sergüzeşt: macera, serüven.
riyazet: nefsi kırma, fani şeylerden nefsini çekerek kanaat içinde yaşamak.
miskin: hiç veya yeteri kadar malı olmayan kimse, zelil, zayıf. Tasavvuf. Kulun, gerçek zenginin Cenâbıhak olduğunu ve kendisinin O’na karşı mutlak bir ihtiyaç içinde bulunduğunu bilmesi durumu.

Âşkın Gönlüm Yağmaladı Şiiri
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı