Şiir

Gelin Soralım Canlara

Gelin Soralım Canlara

Gelin Soralım Canlara Şiiri

Gelin soralım canlara
Sûretinden n’oldu gider?
Dün gün seninim der iken,
Sebep neyi buldu gider?

Aceb değil gider ise,
Sûreti terk eder ise.
Yanlış yalan gaybet değil,
Dosttan haber geldi gider.

Hani onun mülkü, malı?
Terkeylemiş cümlesini.
O pâdişah dergâhına,
Heman amel aldı gider.

Öyle ki dost olmuş idi,
O işler düzülmüş idi.
Belli bilin can sûretin,
Sakalına güldü gider.

Eyler idi satı – pazar,
Bir pul için gene bozar.
Olmuş bu dünyadan bîzar,
Yensiz gömlek giydi gider.

Bini doğar, bini gider,
Buyruk böyle geldi meğer.
Kim ola dünyaya doyar,
Peymânesi doldu gider.

Erte gece söyleşiler,
Hakk’ı bulalım deyiben.
Yunus aydır miskin olan,
Hakk’ı bunda buldu gider.

Yunus Emre (k.s)


Lügat:

suret: biçim, görünüş. yazı ya da resim kopyası.
gaybet: sözlükte “bir şeyin bir başka şey içinde kaybolması, kişinin kendini kaybetmesi” gibi mânalara gelen gaybet, tasavvuf terimi olarak “sâlikin vârid ve ilhamın tesiriyle kendinden geçerek dış dünya ile ilgili şuurunu kaybetmesi” anlamına gelir.
bizâr: tedirgin, bezmiş, usanmış.
peymane: şarap bardağı, büyük kadeh.
miskin: çok uyuşuk olan; hiç veya yeteri kadar malı olmayan kimse, zelil, zayıf. Tasavvuf. Kulun, gerçek zenginin Cenâb-ı Hak olduğunu ve kendisinin O’na karşı mutlak bir ihtiyaç içinde bulunduğunu bilmesi durumu.


Gelin Soralım Canlara Şiiri
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı

Yorum Yaz