Şiir

Sensin Kerîm Sensin Rahîm

Sensin Kerîm Sensin Rahîm

Sensin Kerîm Sensin Rahîm Şiiri

Sensin kerîm, sensin rahîm,
Allah sana sundum elim.
Senden artık yoktur emin,
Allah sana sundum elim.

Ecel geldi vade erdi,
Bu ömrüm kadehi doldu.
Kimdir ki içmeden kaldı,
Allah sana sundum elim.

Gözlerim göğe süzüldü,
Canım göğüsten üzüldü.
Dilim tetiği bozuldu,
Allah sana sundum elim.

Uş biçildi kefen donum,
Hazrete yönelttim yönüm.
Aceb nice ola hâlim?
Allah sana sundum elim.

Urdular suyum ılıdı,
Kavim kardaş cümle geldi.
Esen kalsın kavim kardaş,
Allah sana sundum elim.

Geldi salacam sarılır,
Dört yana selâ verilir.
İl namazıma derilir,
Allah sana sundum elim.

Salacamı götürdüler,
Makberime yetirdiler.
Halka olup oturdular,
Allah sana sundum elim.

Çün cenazeden şeştiler,
Üstüme toprak eştiler.
Hep koyubanı kaçtılar,
Allah sana sundum elim.

Yedi tamu, sekiz uçmak,
Her birinin vardır yolu.
Her bir yolda yüz bin çarşı,
Allah sana sundum elim.

Geldi Münker ile Nekir,
Her birisi sordu bir dil.
İlâhi sen cevap vergil,
Allah sana sundum elim.

Görün acep oldu zaman,
Gönülden eyleniz figan.
Ölür çün anadan doğan,
Allah sana sundum elim.

Yunus, uzatma bu sözü,
Allah’ına tut hep yüzü.
Didardan ayırma bizi,
Allah sana sundum elim.


Sensin Kerîm Sensin Rahîm II

Sensin kerim, sensin rahim,
Allah sana yalvaralım.
Senden ayrı yok mededim,
Allah sana yalvaralım.

Tenimden canım üzülür,
İki gözlerim süzülür,
Dilim tetiği bozulur,
Allah sana yalvaralım.

Vurdular suyum ılınır,
Kavım abdeste gelinir,
Yakın hısımım çığırır,
Allah sana yalvaralım.

Salacamı götürdüler,
Musallaya yatırdılar,
Görklü tekbir getirdiler,
Allah sana yalvaralım.

Varıp mülketime düşüp,
İndirdiler beni şeşip,
Toprağım örterler eşip,
Allah sana yalvaralım.

Topraklara düşürdüler,
El toprağa üşürdüler,
Taşlar ile bastırdılar,
Allah sana yalvaralım.

Kaldım bir karanlık yerde,
Ayrığı varmaz o yerde,
Sataştım bir acep derde,
Allah sana yalvaralım.

Doldu şehir, doldu hoca,
Gündüzümüz oldu gece,
Bilmeziz halimiz nice,
Allah sana yalvaralım.

Münker, Nekir ve Azrail,
Her birisi söyler bir dil.
Amelimde yok mededim,
Allah sana yalvaralım.

Yedi tamu, sekiz uçmak,
Yolu birikmiş beride.
Her birisi yavuz çarşı,
Allah sana yalvaralım.

Yunus Emre’m sen bu sözü,
Cansız diledin bu razı.
Hazretine tuttuk yüzü,
Allah sana yalvaralım.

Yunus Emre (k.s)


Lügat:

Rahim: kullarına karşı bağışlayıcı olan ve merhamet eden.
Kerim: sözlükte “cömert olmak, iyi, ahlâklı, asil ve değerli olmak” anlamındaki kerem, esmâ-i hüsnâda lutuf ve ihsanda bulunan anlamındadır.
ecel: belirlenmiş zaman, muayyen bir müddetin sonu. ölüm zamanı, yaşamın sonu.
vade: bir borcun ödenmesi ya da bir işin yapılması için verilen ya da gereken süre. (bir borcun, bir işin) yerine getirilme süresi dolmuş olmak.
uş: şimdi, işte, gibi.
kefen: ölülerin, gömülmeden önce sarıldığı beyaz bez.
don: elbise, kıyafet.
urmak: vurmak.
kavm: bir peygambere tâbi ve bağlı insan topluluğu. Aralarında dil, âdet, örf, kültür birliği olan cemâat, topluluk. millet. bir işe başlamak. pazar kurmak. müşteri ile anlaşmak. kavim, millet, halk. insan topluluğu.
salâ: cemaati bayram ya da cuma namazına çağırmak, kimi zaman da cenaze için kılınacak namazı haber vermek için minareden okunan salat.
salaca: hasta, yaralı ya da ölü taşınan sedye. tabut.
makber: mezar. kabir.
şeşmek: çözmek.
tamu: cehennem.
uçmak: cennet.
münker nekir: kabirde insanı ilk sorguya çekecek olan meleklere verilen ad.
figan: Bağırarak ağlama, inleme.
didar: yüz, çehre; mülâkat, görüş, görünme, görüş kuvveti, göz, açık, meydanda, göz, görme, görünme, görüşme, buluşma, yüz. Cenâb-ı Hakk’ın müminlere vâdettiği görünüşü, tecellîsi.

medet: yardım.
hısım: soyları bir olan, aralarında kan bağı bulunan ya da evlilik yoluyla aralarında bağ oluşmuş olanlardan her biri.
mülket: yurt, vatan, ülke, mülk.
yavuz: güçlü, çetin, keskin, sert.
raz: gizli sır, saklı şey.


Sensin Kerîm Sensin Rahîm Şiiri
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı

Yorum Yaz