Eyyub’um Ben Mübtelâyım

Eyyub’um Ben Mübtelâyım şiiri, Yunus Emre Divânı

Eyyub’um ben mübtelâyım, derde derman isterim,
Aşıkım ben, hastayım ki cana canan isterim.

Yakub’um ben ağlarım, Yusuf için kıldım figan,
Yusuf’um zindan içinde, fazl-ı rahman isterim.

Musa’nın Tur’una vardım dost cemalin görmeye,
Gitti aklım nagah o dem, sırr-ı Subhan isterim.

Bir mekâna varmışım ki, o benim yurdum değil,
Zulmete erdim Hızır’la, âb-ı hayvan isterim.

Defter-i amelimi yüklendim, ettim azm-i rah,
Menzil-i maksuda Hak’tan emr-ü ferman isterim.

Yunus Emre’m, bilmedi halin senin hiç kimseler,
Halimi arzetmeye bir merd-i irfan isterim.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

mübtelâ: düşkün (fena şeylere), tutkun, tutulmuş.
canan: sevgili.
figan: Bağırarak ağlama, inleme.
fazl-ı rahman: sonsuz şefkat ve merhamet sahibi Allah’ın yardımı.
cemal: yüz güzelliği.
nagah: (osmanlıca: nagâh) birdenbire, ansızın, hemen.
ab-ı hayvan: abıhayat, bengi su.
azm-i rah: yolunda gitmeye azmetmek.
ferman: buyruk, emir.
merd-i irfan: irfan ehlinin mert olanları, önde gelenleri.

Eyyub’um Ben Mübtelâyım Şiiri
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı