Ey Gönlümün Eğlencesi

Ey Gönlümün Eğlencesi Şiiri

Ey gönlümün eğlencesi,
Ayıt bana n’eyleyeyim.
Aşkından oldum avare,
Derdim kime söyleyeyim.

Mülk-ü fenadan geçeyim,
O dost iline uçayım.
Dalayım aşk ummanına,
Denizlerin boylayayım.

Aşk odu vurdu canıma,
Dökeyim aşkın hanına.
Âşıklar gelsin yanıma,
Âşıkları toylayayım.

Girdim aşkının bağına,
Baktım sağıma soluma.
Türlü çiçekler derleyip,
Güllerini yıylayayım.

Âşık olayım o güle,
Düşsün âleme gulgule.
Hezar destan olayım ben,
Dost bağını yaylayayım.

Yırtam yakamı il-ü şar,
Dün günü kılam ah-u zar.
Değiben dertli başıma,
Zarılıklar eyleyeyim.

Yunus der ki: Erenlerin,
Dirliğini dirilmedin.
Gücüm yettiğince yârin,
Soylarını soylayayım.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

ayıtmak: eyitmek, söylemek, demek. bkz. eyit.
mülk-ü fena: geçici dünya, kendi varlığından geçme.
umman: engin deniz, okyanus.
od: ateş, edebiyatta/tasavvufta aşk ateşi olarak da kullanılır.
toylamak: ziyafet vermek, yedirip içirmek, ağırlamak.
yıylamak: koklamak.
hezar: bin, pek çok, bülbül.
gulgul: gürültü, patırtı, bağrışıp çağrışma, velvele.
gulgule: gürültü, patırtı, bağrışıp çağrışma, velvele.
yaylamak: yazın yaylaya çıkmak, yaylada oturmak.
şar: kent, belde, şehir.
ah u zar: inleyip sızlama, yanıp yakınm, dövünme, yüksek sesle ağlama.
değiben: diyiverin.
zarılık: yoksulluk, yoksunluk, güçsüzlük.
soylamak: izlemek, iz sürmek. karşılamak. soyu yüceltme, soyunu araştırmak.

Ey Gönlümün Eğlencesi Şiiri
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı