Ey Dost Seni Severim

Ey Dost Seni Severim Şiiri

Ey dost seni severim, canımda yerin vardır,
Gece gündüz uyunmaz aceb ahvalim vardır.

Gülü göre dururken, dikene sunmaz elin,
Korkma düşmanlarından, çün doğru yerin vardır.

Düşmanlar der ki bana, söz demek nerden sana?
Söz demek nerden bana, illa üstadım vardır.

Ele getir dügeli harceyle miskinlere,
Dünyâyı kimse tutmaz, sonucu ölüm vardır.

Bundan kend’özün giden, oldurur yolda kalan,
Benim bir karıncaya vallah istâdım vardır.

Yunus miskin kend’özün, toprak eylegil yüzün,
Maşukaya yaraşır bir miskinliğim vardır.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

ahval: durumlar, hâller, vaziyetler.
dügeli: her, hep, cümle, hepsi, bütün, herkes.
maşuka: sevgili.
miskin: çok uyuşuk olan; hiç veya yeteri kadar malı olmayan kimse, zelil, zayıf. Tasavvuf. Kulun, gerçek zenginin Cenâb-ı Hak olduğunu ve kendisinin O’na karşı mutlak bir ihtiyaç içinde bulunduğunu bilmesi durumu.

Ey Dost Seni Severim Şiiri
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı