Şiir

Yine Bu Bâd-ı Nevbahar

Yine Bu Bâd-ı Nevbahar

Yine Bu Bâd-ı Nevbahar Şiiri

Yine bu bâd-ı nevbahar hoş nev’ile esti yine,
Yine kışın soğukluğu fuzulluğun kesti yine.

Yine rahmettir bî kıyâs yine işret oldu dem-sâz,
Yine geldi bu yeni yaz kutlu kadem bastı yine.

Yine yeni hazineden yeni hıl’at giydi cihan,
Yine verildi yeni can ot u şecer süstü yine.

Ölmüş idi ot u şecer, dirildiler ü bittiler,
Müşriklere nükte yeter, var eyledi nesli yine.

Yine seher mergı zârı, hoş akar esrik suları,
Cihanlara saçtı nisâr cümle âlem dostu yine.

Yine görün gök donanıp, donu kat kat renge batıp,
Bülbül güle karşı durup, can budağa astı yine.

Sözüm yaz u kış’çin değil, vallâh bu duş için değil,
Âşıkların cur’asından Yunus kadeh süstü yine.

Yunus Emre (k.s)


Lügat:

nevbahar: ilkyaz, ilkbahar.
bâd: rüzgâr, nefes.
nevî: yenilik. tür, çeşit. türle ilgili.
fuzûllük: Yersizlik, usulsüzlük, haksızlık.
hilât: osmanlı döneminde, padişahların, gönül almak ya da ödüllendirmek için bir kimseye giydirdikleri, çok değerli bir kumaştan ya da kürkten yapılmış kaftan.
kadem: ayak. adım. metrenin üçte biri kadar olan uzunluk. Oniki parmak uzunluğu, yarım arşın.
cihan: dünya. evren.
şecer: ağaç. kütük. sülâle. bir soyun bütün fertlerini gösterir cetvel.
müşrik: Allah’a ortak koşan.
nükte: ince anlamlı, düşündürücü ve şakalı söz, espri; ince manalı söz, idraki ve anlaşılması nezaket ve zarifliğe dayanan nazik husus.
mergizâr: yeşillik, çayır, çimen.
mergi: hastalıktan dolayı umumi ölüm.
esrik: sarhoşluk.
nisar: saçma, saçılma, serpme, serpilme. i’ta etmek. vermek.
âlem: yeryüzü ve uzayda var olan şeylerin tümü.acun, dünya, esk. cihan.
don: elbise, kıyafet.
duş: omuz. dün gece.
cüra: bir yudumluk su. içim, yudum.


Yine Bu Bâd-ı Nevbahar Şiiri
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı

Yorum Yaz