Vuslat Eri Oldun ise

Vuslat Eri Oldun ise Şiiri, Yunus Emre Divânı

Vuslat eri oldun ise,
Bu dert ile firak nedir?
Dostu yakın görün ise,
Bu baktığın ırak nedir?

Vuslat eri olan kişi,
Gerek varlıktan el yuya.
Ey bu yola giden kişi,
Bir görelim durak nedir?

Vuslât eri oldun ise,
Göz hicabın bildin ise,
Dostu ayan gördün ise,
Bu varlığı bırak nedir?

İlim hot göz hicabıdır,
Dünya ahret hesabıdır.
Kitap hot aşk kitabıdır,
Bu okunan varak nedir?

Zinhar gözünü aça gör,
Nefis tuzağın seçe gör.
Dost menziline geçe gör,
Ondan yeğrek durak nedir?

Eydirsin kim gözüm görür,
Bu dava manaya erür.
Gündüzün gün şule verir,
Gece yanan çırağ nedir?

Yunus, aşikare nihan,
Hak doludur iki cihan.
Gelsin beri dosta giden,
Hur ü kusur Burak nedir?

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

vuslat: sevgiliye kavuşma, ulaşma, erişme.
er: erkek, asker. yiğit. eğer, şâyet, ise, olsa, olur ise… erken, geç değil.
ırak: uzak.
yuymak: yıkamak. yuyalar: yıkayalar.
hicab/hicap: utanma, perde. iki nesne arasına konan engel, örtü. bir kişi ile bir nesne arasında yer alan ve arkasında bulunanların görülmesine engel olan şey.
ayân: belli, açık, Osmanlılar’da bir kentin ileri gelenleri; meclis üyesi.
hod: kendi. hod be hod: kendi başına.
varak: yaprak, kağıt. menzil, varılacak yer.
zinhar: sakın ola ki, kesinlikle, hiçbir zaman, asla.
menzil: iki konak arasındaki uzaklık, bir merminin ulaşabildiği uzaklık, ok atma yarışlarında erişilen mesafe, yolculukta dinlenmek amacıyla durulan yer, bir günlük yol.
yeğrek:daha iyi, daha üstün, daha uygun tutulan, yeğlenen.
eydirmek: meylettirmek, çevirmek, döndürmek.
mana: anlam. yersiz bir sezgiye varmak.
şule: alaz, alev, yalım, ışık, parıltı.
çırağ fitil, kandil, mum, lâmba.
aşikâre: hiç saklamadan, belli ederek, açık açık, açıkça.
nihan: gizli, saklı. bulunmayan. mevcut olmayan. sır.
cihan: dünya. evren.
burak: Hz. Peygamber’in (s.a.v) Miraç’ta kullandığı binek. Allah’a yaklaşan ve yaklaştıran.

Vuslat Eri Oldun ise Şiiri
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı