Şiir

On Sekiz Bin Âlemin

On Sekiz Bin Âlemin

On Sekiz Bin Âlemin Şiiri

On sekiz bin âlemin cümlesi Bir içinde,
Kimse yok Bir’den ayrı, söylenir Bir içinde.

Cümle Bir onu Bir’ler, cümle ona giderler,
Cümle dil onu söyler, her Bir tebdil içinde.

Cümle göz onu gözler, kimse yok nişan verir,
Gören kim, gösteren kim? Kaldık müşkil içinde.

Kim gördü onu ayan, ne nakş-u ne hod nişan,
Sözler “len terânî”dir Musa’ya Tur içinde.

Doksan bin Hak kelâmı, altmış bini hâs-u âm,
Otuz bini hâssül-hâs, otuz bin sır içinde.

Oldurur ol gizli söz, ârif söyler dün gündüz,
Hiç nişanı denmedi hûr-u kusur içinde.

Yunus sen diler isen, dostu görem der isen,
Ayandır görenlere, ol gönüller içinde.

Yunus Emre (k.s)


Lügat:

tebdil: değiştirmek. tağyir etmek. bir şeyi başka bir hâle veya şeye değiştirmek.
nişân: iz, belirti.
müşkil: güç, zor, çetin. engel, güçlük, zorluk.
ayân: belli, açık, Osmanlılar’da bir kentin ileri gelenleri; meclis üyesi.
hod: kendi. hod be hod: kendi başına.
nakş: nakış, bezek. işleme. bir şeyi çeşitli renklerle boyamak. resim. tezyin etmek. bedene batmış dikeni çıkarmak. bir şeyin esasını araştırmak. yaymak. suda ıslanmış hurma. ipekle, sırma ile işleme.
kelâm: söz. söyleyiş biçimi, söyleme.
hass-u âmm: herkes, bütün herkes.
hâss-ül hâss: en güzel, en has.
arif: çok anlayışlı ve sezgili (kimse), kavrayışlı, tecrübeli, bilgili, irfan sahibi.


On Sekiz Bin Âlemin Şiiri
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı

Yorum Yaz