Münkirler Evliyaya Hak Yoluna Âsidir Şiiri
Münkirler evliyaya Hak yoluna asidir,
O yola âsi olan gönüllerin pasıdır.
Tattık bu aşk cefasın tâ erince ma’şûka
Zira ki o dost benim derdimin devâsıdır.
Henüz bu yer olmadan, gökler yaratılmadan,
Evliyalar vatanı padişah kalesidir.
Mevlâna Hüdâvendgâr bize nazar kılalı,
Anın görklü nazarı gönlümüz aynasıdır.
Giyikli’nin o Hasan söz ayıtmış kendiden,
Çün keleci Hakk’ındır, kendinin söz nesidir?
Miskin ol bire miskin, gide senden kibr ü kin,
Rüzgâr gelir geçer pes kime ne kalasıdır.
Okuyuban yazmadan, yanılıban azmadan,
Yunus bu aşk sözünü kim bildi bilesidir.
Yunus Emre (k.s)
münkir: inkar eden, gerçeği yalanlayan. reddeden, kabul ve îtiraf etmeyen kimse. islâm dînindeki îman esaslarını inkâr eden, inanmayan (kimse), îmansız, inkârcı.
âsi: isyan eden, isyankâr, ahlâkı bozuk, ahlâksız.
maşuka: sevgili.
anın: onun.
ayıtmak: eyitmek, söylemek, demek. bkz. eyit.
keleci: öz veya kusursuz, düzgün söz. sözleşme, anlaşma. söz, lakırdı.
miskin: çok uyuşuk olan; hiç veya yeteri kadar malı olmayan kimse, zelil, zayıf. Tasavvuf. Kulun, gerçek zenginin Cenâb-ı Hak olduğunu ve kendisinin O’na karşı mutlak bir ihtiyaç içinde bulunduğunu bilmesi durumu.
Münkirler Hak Yoluna Âsidir Şiiri
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı
Yorum Yaz
Bir yorum yazmak için giriş yapmalısınız.