Kem Durur Yoksulluktan

Kem Durur Yoksulluktan Şiiri

Kem durur yoksulluktan nicelerin varlığı,
Bunca varlık var iken gitmez gönül darlığı.

Batmış dünya malına, bakmaz ölüm haline,
Ermiş Karûn malına, zehî iş düşvarlığı.

Bu dünya kime kaldı, kimi berhudâr kıldı?
Süleyman’a olmadı onun berhurdârlığı.

Süleyman zembil ördü, kendi emeğin yerdi,
Onun ile buldular onlar berhudârlığı.

Gel imdi Miskin Yunus, nen var yola harc eyle,
Gördün elinden gider bu dünyanın varlığı.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

kem: kötü. kötü amaçla bakmak.
zehi (zihi): ne güzel, ne iyi.
düşvar: güç, zor.
berhudâr: selâmette. mükâfata erişen. nasipli. saadete erişen.
zembil: hasırdan örülmüş kulplu torba. sepet, küfe.
yermek: kötü yönlerini belirtmek, kötülüklerini söylemek, kötülemek. alaylı bir dille eksiklerini, kusurlarını vb. ortaya koymak.
miskin: çok uyuşuk olan; hiç veya yeteri kadar malı olmayan kimse, zelil, zayıf. Tasavvuf. Kulun, gerçek zenginin Cenâb-ı Hak olduğunu ve kendisinin O’na karşı mutlak bir ihtiyaç içinde bulunduğunu bilmesi durumu.
harc etmek: harcamak.

Kem Durur Yoksulluktan Şiiri
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı