İşitin Ey Ulu Kişi

İşitin Ey Ulu Kişi Şiiri

İşitin ey ulu kişi,
Size benim haberim var.
Zihî devlet benim bugün,
Kim şunun gibi yârım var.

Yürür isem önümdesin,
Söyler isem dilimdesin.
Oturursam yanımdasın,
Ayrıkta ne pazarım var.

Ne yürüyem, ne hod erem,
Ne uzak sefere varam.
Çünkü dostu burda buldum,
Ayrık neye seferim var.

Irak yola bezirgânlar,
Assı etmeğe giderler.
Çün gevher elimdedürür,
De ayrık ne seferim var.

Miskin Yunus’un bu canı,
Şu dosta ulaşalıdan
Dem be dem artırır aşkı,
Ulu yerden tımarım var.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

zihî: ne güzel. ne iyi. aferin.
yâr: sevgili, sevilen, dost, yardımcı.
ayrık: birbirinden ayrı, aralıklı, mesâfeli, ayrılmış, ikiye bölünmüş, başka, diğer, ayrı tutulan, başkalarına benzemeyen, ayrıcalı, müstesna, düzgün ve uygun olmayan, çarpık.
hod: kendi. hod be hod: kendi başına.
ırak: uzak.
bezirgan: tüccar; alışverişte çok kâr amacı güden kimse.
assı: fayda, kâr, kazanç, menfaat. erken yetişen ürün, erken doğan koyun, keçi yavrusu.
gevher: cevher, inci, elmas, değerli taş.
tımar: yara bakımı, bakıp iyileştirme. tımar eylemek: yaralara bakmak, yaraları temizleyip iyileştirmek.

İşitin Ey Ulu Kişi Şiiri
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı