Şiir

İlim İlim Bilmektir

İlim İlim Bilmektir şiiri, Yunus Emre Divânı

İlim ilim bilmektir,
Îlim kendin bilmektir.
Sen kendini bilmezsin,
Ya nice okumaktır?

Okumaktan mana ne?
Kişi Hakk’ı bilmektir.
Çün okudun bilemedin,
Ha bir kuru emektir.

Okudum bildim deme,
Çok taat kıldım deme.
Eri hak bilmez isen,
Abes yere yelmektir

Dört kitabın manası,
Bellidir bir elifte.
Sen elifi bilmezsin,
Bu nice okumaktır?

Yiğirmi dokuz hece,
Okursun uçtan uca.
Sen elif dersin hoca,
Mânâsı ne demektir?

Yunus der ki: Ey hoca,
Gerekse var bin Hacca.
Hepisinden iyice,
Bir gönüle girmektir.

Yunus Emre (k.s)


Lügat:

taat: ibadet etmek. meşrû emir ve isteklere uyma. baş eğmek, emredileni yerine getirmek, söz dinlemek.
abes: gerçeğe, sağduyuya, akla aykırı. gereksiz, saçma sapan, saçma.
yelmek: bir işin, bir şeyin, bir kimsenin ardında, aceleyle, telaşla koşup durmak, koşuşturmak.


İlim İlim Bilmektir Şiiri
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı

Yorum Yaz