Gönül Kanda Dolana Maşukun Bulmayınca

Gönül Kanda Dolana Maşukun Bulmayınca Şiiri

Gönül kanda dolana, maşukun bulmayınca,
Kişi aşık mı olur gönülsüz kalmayınca.

Gönüldür anan onu, esir eyleyen seni,
Kimi azat eylersin, sen azat olmayınca.

Boynu zincirli geldik, key kati esir olduk,
Er nazar eylemedi halimiz bilmeyince.

Bir yandan överler, aylak nesne verirler,
Bahasın ne bilesin, sen satın almayınca.

Bahası canın anın, mal ile davar değil,
Sevdik mi ele girer, sevdikler vermeyince.

Dostu kande bulasın, sende durmak ile sen,
O imaret eylemez, sen viran olmayınca.

Sözü Yunus’tan işit, kibir kılma tut öğüt,
O seni sora gelmez, sen yavu varmayınca.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

kanda: nerede, nereye. kanda (kan): (Osmanlıca) bir şeyin menbaı, özde.
maşuk: sevgili. sevilen, aşık olunan.
azat: hür, serbest, kimseye bağımlı olmayan, kurtulmuş.
key: için, tâ ki, hangi, nasıl?
imaret: ümran, bayındırlık, yoksullara yiyecek dağıtılmak üzere kurulmuş olan hayır evi.
viran: (yapı, yer için) yıkılıp dökülmüş, bakımsız kalmış, yıkılmış, yıkık.
yavu: yabanıl, insana sokulmayan (insan, hayvan). tembel, ağır davranışh. çirkin. yersiz, biçimsiz söz. anlamsız konuşan, geveze. yitik, akılsız, sersem.

Yunus Emre – Maşukun Bulmayınca Şiiri
Yunus Emre Şiirleri