Ey Yarenler Aydamazam

Ey Yarenler Aydamazam Şiiri

Ey yarenler aydamazam,
Canım neye daldığını.
Dil ile vasfedemezem,
Gönlümü kim aldığını.

Gönlüm dolu, sığmaz dile,
Âşıktır o kim hâl bile?
Aşk nicesi verdi yele,
Anlayamaz n’olduğunu.

Aşktan haber bilenlerin,
Aşk derdile dolanların,
Küfrü imân olanların,
Ayıplaman güldüğünü.

Ağlamak, gülmek âşıka,
Dirilmek, ölmek âşıka.
Kahr ile lütfu bir bilir,
Bilmez melûl olduğunu.

Aşk Yunus’u eyledi lâl,
Yunus kanı aşka helâl.
Koy varın etsin payimâl,
Görmesin ayrıldığını.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

aydamaz: anlamaz, uyanmaz.
vasf: bir kimsenin veya şeyin durumunu anlatarak tarif etmek.
melul: üzgün, boynu bükük, usanmış, bıkmış, bezmiş, mahzun.
lâl: Dilsiz. söz söyleyemiyen. billurlaşmış ve saydam bir alüminyum oksidi olan, parlak kırmızı renkli değerli bir taş. sevgilinin dudağı.
pâyimâl: çiğnenmiş, ayak altına alınmış. ayak altında kalmış.

Ey Yarenler Aydamazam Şiiri
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı