Ey Pâdişah Ey Pâdişah

Ey padişah, ey padişah,
Her dem için düzedurur.
Dünyâ onun bustânıdır,
Sevdiğini üzedurur.

Yavuzluk eyleme sakın,
Ecel sana senden yakın.
Nicelerin aslın kökün,
Yurd eyleyip bozadurur.

Sen anda varasın anda,
Çok uygun eylegil bunda.
Canlar bâkî değil tende,
De birkaç gün gezedurur.

Sorucu gelip yer yırtıp,
Sorar Tanrı’n kimdir diye.
İşbu canım onu duyup,
Sünüklerim sızadurur.

Ey Mevlâ’yı bir bilenler,
Can Hakk’a kurban kılanlar.
Ölü değildir bu canlar,
Aşk gönülde yüzedurur.

Ben gördüm erenler uçtu,
Aşk kadehin dolu içti.
Hak katında nazı geçti,
Şöyle yüzü yere durur.

Erenlerin kulu isen,
Ölümün anadur Yunus.
Nic’erenler geldi geçti,
Nöbet şimdi bizedurur.

Yunus Emre (k.s)

bustan: çiçek bahçesi, güzel kokulu çiçeklerle dolu yer, bostan.
sünük: kemik, sünük-i ten: vücut kemiği.

Ey Pâdişah Ey Pâdişah Şiiri
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı